آکستر

تازه بعد از حدود نیم قرن حکمرانی بر یک ملت آقایون یادشون اومده چیزی به اسم شایسته‌سالاری هم وجود داره. در تمام سال‌های گذشته فعالان حقوق بشر گلوشون رو پاره کردند از بس به این موضوع اشاره کردند و به خاطر این اعتراض به جا بارها و بارها به انزوا کشیده شدند یا حتی به زندان افتادند و تن به مهاجرت اجباری دادند. در تمام سال‌های گذشته سرمایه‌های انسانی (که بالاترین سرمایه در هر سرزمینی هست) به هدر رفت یا نابود شد، چرا؟ چون در سازمان‌ها و اداره‌های مهم کشور کسانی به منصب بالا می‌رسیدند که یه نسبتی با فلان شخص می‌داشتند. از رشوه‌ها و بخور بخورها هم اگر بخوایم بگذریم باز نمی‌تونیم نمره قابل قبولی به این همه سال فساد در مدیریت و اقتصاد بدیم. حالا بعد از این همه سال دم از شایسته‌سالاری می‌زنند!؟ از کدوم شایسته‌سالاری؟ از مهندسینی که بیکار هستند یا در پایین‌ترین سمت مشغول به کارند؟ از تحصیل‌کرده‌هایی که با حقوق حداقلی امرار معاش می‌کنند و توانایی تشکیل خانواده ندارند چون جایگاه واقعی‌شون رو کسانی غصب کردند که لیاقتش رو ندارند؟ واقعیت اینه که گفتنی‌ها رو گفتند و همه می‌دونیم... با همه‌ی اینها هنوز خوش‌باورانه امید داریم کمی، فقط کمی، به شعارهای خودشون پایبند بمونند و شاهد تغییرات اساسی در این سیستم واپسگرا باشیم.