0030
شاید بزرگ‌ترین درسی که از زندگی گرفتم این باشه که کار امروز رو به فردا نسپارم. فرداهایی که تلنبار می‌شن و هیچ وقت از راه نمی‌رسند و من می‌مونم و انبوه کارهای انجام نداده. آدم آهسته و پیوسته بره خیلی بهتر از اینه که بخواد یه قدم بزرگ در آینده‌ی نامعلوم برداره. این درس رو نباید فراموش کنم اما همیشه بین روزمرگی‌ها و هزاران کار کوچیک و بزرگ از یاد می‌برم و در یک دور ابدی اشتباهاتم رو تکرار می‌کنم. فکر کنم دیگه وقتش رسیده که این چرخه‌ی باطل رو تموم کنم و به آهستگی پیش برم.