آکستر

0009

هر آدمی یه ور پنهانی داره که کسی جز خودش ازش خبر نداره. یه قسمت قایم کردنی. این قسمت از وجود آدم اون رو به انجام کارهایی سوق می‌ده که دوست داره. مثلا ممکنه شخصی شکلات خیلی دوست داشته باشه اما می‌دونه براش ضرر داره و برای فرار از سرزنش‌های اطرافیان وقتی با خودش تنها می‌شه و خلوت می‌کنه می‌افته به جون شکلات و تا خرخره می‌خوره. منظورم اینه که این ور پنهانی همیشه جنبه مثبتی نداره و ممکنه حتی به ضرر خود آدم باشه، اما هست. و دقیقا تو این لحظاته که هر آدمی خودِ خودِ واقعی‌ش رو نشون می‌ده.

   پنجشنبه ۱۷ خرداد ۱۴۰۳، 6:13  توسط شبگرد  |