آکستر

وقتی می‌گن آدم باید اهداف بزرگش رو به هدف‌های کوچک‌تر تقسیم کنه و پله به پله جلو بره یعنی این! خوندن این جمله یه چیزه، و دیدن این تصویر یه چیز دیگه است. به خوبی دو آدم رو در دو موقعیت مختلف نشون دادند و با اولین نگاه شرایطشون تو ذهن آدم حک می‌شه. یکی قدم‌های کوچیک و مستمر برداشته و دیگری حتی نتونسته اولین قدم رو برداره چون بلندپرواز یا شاید متوهم مونده. شاید هم نتونسته موقعیتش رو به درستی تحلیل کنه و در نهایت هنوز سر نقطه اوله.

برای من شخصا چنین موقعیتی بارها پیش اومد. مدام برنامه‌ریزی می‌کردم ولی قدمی پیش نمی‌بردم. با همه اینها به داشتن برنامه برای کار و زندگی معتقد بودم چون به آدم کمک می‌کنه از زمان و انرژی‌ش درست بهره‌برداری کنه. البته منظورم برنامه‌های خشک و ربات‌گونه نیست. برنامه‌ای که مفرح باشه و در عین حال باعث پیشرفت بشه. امسال بالاخره به چنین برنامه‌ای رسیدم و بزنم به تخته دارم خوب پیش می‌رم.