آکستر

یه مشکلی که دارم (البته نمی‌دونم مشکل به حساب می‌آد یا نه) اینه که وقتی طرح می‌زنم و کارم تموم می‌شه هی نگاهش می‌کنم. یعنی یکی دو بار نه! دویست سیصد بار!! حداقل!! تا می‌خوام برم سر کار جدید دوباره برمی‌گردم اون قبلی رو دید می‌زنم تا مطمئن شم کم و کسری نداشته باشه :| نمی‌دونم چرا دوست دارم نگاهش کنم. اگه از طرح راضی باشم با دیدن دوباره‌ش حس خوب می‌گیرم، ولی اگه اون رضایت خاطری که باید داشته باشم رو نداشته باشم مدام دنبال ایراد می‌گردم. اگه ایراد کار رو ببینم می‌رم سر وقتش و درستش می‌کنم. و اگه ایرادش رو پیدا نکنم یه جوری می‌ره رو مخم که نگو و نپرس.

البته همه‌ی این ماجراها نهایتا تا شب ادامه داره و به فردا و پس‌فردا نمی‌رسه. به محض اینکه بخوابم و فردا صبح بیدار شم کل این داستان‌ها تموم می‌شه و طرح‌هایی که رو مخ بودند رو می‌گذارم کنار و فقط به اونایی که دوستشون دارم می‌چسبم :))