آکستر

معتقدم قدم‌های کوچیک معجزه می‌کنه. واقعا معجزه می‌کنه و بعد از چند سال از آدم یه شخصیت کاملا متفاوت می‌سازه و با مقایسه‌ای ساده می‌تونیم این تحول رو ببینیم. یعنی اونقدر چشمگیره که جای اما و اگر نمی‌گذاره. مثلا الان دارم کارهای پنج شش سال پیشم رو می‌بینم و این تغییر و تحول در طرح‌هام متحیرم کرده. اون زمان وقتی داشتم اون طرح‌ها رو می‌کشیدم فکر می‌کردم چقدر کارهای خفنی هستند و دیگه همه چی تموم شدم! که این نگاهم خنده‌دار بود چون به جرئت می‌تونم بگم با کارهای این روزهام اصلا قابل مقایسه نیستند و مبتدی بودنم به چشم می‌آد. نمی‌گم طرح‌های الانم شاهکارند! ولی در مقایسه با اون آثار خیلی خیلی بهتر هستند. دست کم خودم این پیشرفت رو دارم می‌بینم و حس می‌کنم و راضی‌ام.

درس دیگه‌ای که از مقایسه آثار قبلی و جدیدم گرفتم اینه که این تلاش باید مستمر باشه. باید هر روز چیز جدیدی یاد بگیرم و فکر نکنم همه چی رو بلدم. حتی اگر در بهترین حالت ممکن باشم باز نکات و روش‌هایی برای یادگیری هست و می‌تونم طرح‌هام رو بهتر و بهتر کنم.