آکستر

آدم باید خیلی احمق باشه که با فکر تغییر دادن آدم دیگه بخواد وارد رابطه شه. آدم‌ها تا زمانی که خودشون نخوان تغییر نمی‌کنند و حتی اگر در ابتدای رابطه به نظر برسه به خاطر طرف مقابل تغییراتی تو زندگی‌شون به وجود آوردند، بعد از مدتی که روابطشون عادی شد، رنگ واقعی خودشون رو نشون می‌دن. البته که تغییر غیرممکن نیست ولی زمان می‌بره. شاید ده‌ها سال بگذره و آدم باید سرد و گرم زندگی رو بچشه و تلخ و شیرین زندگی رو ببینه تا به خودش بیاد، تا بفهمه آدم‌های دور و برش همیشگی نیستند. پدر و مادر و خواهر و برادر و بهترین دوستان، همه و همه، یک روز در زندگی ما هستند و یک روز هم از زندگی‌مون می‌رن. به همین ترتیب همسر و فرزندان و نوه‌ها. ما هم برای دیگران همین طوریم. ما هم یک روز وارد زندگی دیگران می‌شیم و یک روز از زندگی‌شون می‌ریم. و همه‌ی اینها چه دیر آدم رو به خودش می‌آره. شاید روزی این تغییر از راه برسه که دیگه دیر شده و قسمت دردناک ماجرا اونجاست که بخوایم در صدد جبران بر بیاییم، اما می‌بینیم فرصتی نداریم و همه چیز به پایان رسیده.