آکستر

شاید اگه هر کس دیگه‌ای جای من بود تا حالا طراحی رو ول کرده بود و سراغ حرفه‌ی دیگه‌ای می‌رفت. شاید حتی اصلا کار کردن رو رها می‌کرد و مأیوس یه گوشه می‌نشست و دست به سیاه و سفید نمی‌زد. ولی من تصمیم گرفتم کار کنم. حتی اگر میزان کاری که انجام می‌دم خیلی خیلی کم هست و به یه ربع ساعت در روز هم نرسه، باز به خودم می‌گم: «اشکال نداره! این کورسوی امید رو نباید قطع کنم. اگر امروز فرصت ندارم، اگر امروز حوصله ندارم، اگر امروز دستم به کار نمی‌ره، ولی در عوض فردا و پس فردا بیشتر طراحی می‌کنم!» مسئله مهم برای من اینه که این مسیر نباید قطع بشه. باید ادامه داشته باشه. مستمر باشه. تداوم داشته باشه تا به نتیجه برسه. البته هنوز اول راهم و این مسیر هم انتها نداره. هر چقدر بیشتر زحمت بکشم، به نتیجه بهتری هم می‌رسم. نه فقط من، بلکه هر شخصی به نتیجه می‌رسه.

تصمیم گرفتم هر چند وقت یه بار سراغ مواد غذایی برم و همون طور که معلومه فعلا رو صیفیجات و سبزیجات دارم کار می‌کنم. کم‌کم سر و کله میوه‌ها هم پیدا می‌شه یا حتی خوراکی‌های دیگه. باید ببینم چی می‌شه ولی به هر حال یه همچین برنامه‌ای تو سرم هست. امیدوارم مردم هم این کارها رو دوست داشته باشند و ازشون استقبال کنند.